15 Mart 2013 Cuma

Büyüseler de Küçüktürler

Küçüklükleri ile ilgili hikayelere bayılıyorlar: 'sütünü verdikten sonra da İbrahim'i kaldırırdım,sırtına pat pat yapardım. İbrahim de gaaaakkk diye ses çıkarırdııııı.'
'Güzide sen kelebeğe belebe derdin biliyo musuuuunn???

Güzide
Merakla heyecanla hiç kıpıramadan dinliyorlar. Arada kahkahalar atıyor, yerlerinde zıplıyorlar.Birlikte resimlere, videolara bakıyoruz bazen. Öyle özlüyorum ki onların bebekliklerini, bir daha hiç geriye gidemeyeceğimizi düşününce hele. Onlar da özlüyorlar belli ki bebek olmayı.Fazla mı sorumluluk veriyorum acaba:Yatağını topla, oyuncaklarını topla, pijamanı çekmecene koy,sen abisin/ablasın kardeşinle oyna, kardeşinle paylaş, kardeşin niye ağlıyor hadi sustur.... Tüm bunlardan sıkılmış olabilirler. Azıcık da Gülru'yu kıskanıyorlar belli ki.
Bugün İbrahim 'Boyumun büyümesini istemiyorum' diyordu. Ayaklarını toplayarak 'Bööyle olmak istiyorum, küçülmek istiyorum' diyordu. 'Tamam sen hep benim küçük bebeğim ol' dedim, kucağıma aldım, bebekliğindeki gibi salladım azıcık. Sonra popolarına  krem sürdürdüler. Pişik kremi. 

İbrahim
 Sabah Güzide beni banyoya çağırdı. Yanına gittim. 'Anne baak tuvalete çiş yaptım' diyordu muzır bir gülüşle. Alkışladım, babasını çağırdım. Ona da gösterdik. Sonra sifona basıp 'güle güle çiiiş' dedik. Tıpkı hikayelerde anlattığım gibi ve de Gülru'nun geçen haftaki başarısızlkla sonuçlanan tuvalet eğitimi denemesinde Gülruyla yaptığımız gibi. 

Gülru
 Altını değiştirirken, çorap giydirirken Gülru'nun ayaklarını öpüveriyorum. Ayakları hala bebek tombulluğunda, hala sevimli. O ayakları öpünce burnumun dibine iki ayak daha uzanıyor. Artık tombulluğunu yitirmiş, 30-31 numara büyüklüğünde, bildiğin çocuk ayağı bunlar. Hatırları kalmasın diye onları da öpüyorum.
Uyutma merasiminden sıkılıyorum bazen. Artık iyi geceler deyip, öpüp çıksam odadan diyorum. Ama sonra bebeklikleri aklıma geliyor. Bir daha  hiç geri gelemeyecek olan bebeklikleri. Dün gece sabaha karşı, Gülru'nun yanından kalkıp uyanmadığı halde gidip Güzide'nin yanına sokuluverdim. Farketti, gözleri yarı açık 'ben de seni bekliyoodum annee' dedi. 

Yoğurttan yaptığımız dondurmaları yerken

 Sanırım ben de onların büyümelerini istemiyorum. Ama zaman öyle hızlı ki...


2 yorum:

  1. yükselcim ne güzelmiş senin bloğun,kuzucukların resimleri çok güzel o ayaklara bende bayılıyorum bende bloğuma beklerim hafize
    ailemlegeziyorum.blogspot.com

    YanıtlaSil
  2. cok tesekkurler Hafize.
    Senin bloga soyle bir gozattim. tam bize gore :))vaktim oldugunda daha ayrintili bakacagim. Almanyada munihte 1,5 yil gecirdik biz de. "Avrupa guzeldi yaaa" deriz hala esimle. daha uzun kalsak altini ustune getirirdik kesin :))
    gorusmek uzere..

    YanıtlaSil